Column | Bezinning

Deel deze pagina

Als het januari is, en het nieuwe jaar is net begonnen, dan lijkt de tijd soms even langzamer te gaan. Tot het opeens half november is: dan gaat de tijd een versnelling hoger. Sinterklaas arriveert in Nederland, de advent begint, we vieren Sint Maarten (en/of Halloween) en winkelstraten en huizen worden feestelijk verlicht. Ik houd enorm van deze tijd van het jaar. Het is een tijd van gezelligheid, van bij elkaar zijn, maar ook van bezinning. Helaas gooit corona nu voor de tweede keer roet in het eten, en kunnen we de feestdagen niet zo uitgebreid vieren als we voor 2020 deden.

Bij ons allemaal begint het besef te groeien dat het coronavirus zich niet zomaar aan de kant laat zetten. Dat we er – helaas - mee moeten leren leven dat er misschien elk jaar wel een coronapiek zal zijn, net zoals we de griepgolf hebben. En wat me steeds meer opvalt, is dat heel veel mensen daar inmiddels hun weg in hebben gevonden.  Nog steeds legt het virus een onevenredige druk op de zorg. En nog steeds worden ondernemers -winkeliers, cultuur- en eventondernemers, horecaondernemers - hard geconfronteerd met wéér nieuwe maatregelen, en moeten sportclubs en verenigingen schema’s omgooien. Maar ik zie enorm veel veerkracht in de samenleving.  Ik ben er echt van onder de indruk hoe iedereen zijn of haar weg heeft gevonden, of aan het vinden is, onder deze omstandigheden. Tegelijkertijd zie ik ook hoe lastig het is. Want veel mensen zijn ook geconfronteerd met verdriet en soms zelfs met uitzichtloze situaties.  De basis van iedere samenleving, onder welke omstandigheden dan ook, is dat we naar elkaar omkijken, dat we voor elkaar zorgen. En in deze donkere dagen voor kerst is dat extra belangrijk.

Gepubliceerd op:

7 dec 2021