Dokter Sabel, huisarts in hart en nieren
In de zomer van 2017 vroeg onze gemeente aan inwoners om mee te denken over nieuwe straatnamen. Daarbij werd speciaal gevraagd om namen van vrouwen die van belang zijn geweest voor Badhoevedorp. Dat leverde een lijst op. Maar…zo besloot de straatnamencommissie: er moesten ook namen bijkomen van bijzondere mannen.Dat leverde hier in de buurt het volgende resultaat op:
• de Joes Kloppenburghof
• de dr. Henriette Boasstraat
• de Arie de Waardhof
• de Hendrika Eijken-Van ’t Hofstraat
• én de Dokter Sabelstraat
Waardering voor de zorgverlening
Met name die laatste straten vind ik, als wethouder van volksgezondheid, een interessant gegeven. We zien hier hoe goede zorgverlening gewaardeerd en onthouden wordt. We zien hier een eerbetoon; aan zorgverleners die middenin de samenleving stonden en hun uiterste best deden, letterlijk, voor het voortbestaan van een dorp. Ik noem in dit verband de Tweede Wereldoorlog, een zwarte periode in onze geschiedenis, waarin zowel Eijken als Sabel standvastig bleven, en zich waar nodig inzetten met tomeloze energie en zelfs gevaar voor eigen leven.
Als huisarts was Sabel bijna 60 jaar deelgenoot van lief en leed binnen deze gemeenschap. Letterlijk stond hij aan de wieg en aan het graf van menig Badhoevedorper. Familiegeheimen en drama’s? Als huisarts moet hij heel wat te horen hebben gekregen. Dus als wij het hebben over de levensloop van dokter Sabel, dan spreken we eigenlijk over de geschiedenis van Badhoevedorp.
Dokter Sabel tijdens het spreekuur. Foto: familie Sabel.
Hoe kwam Sabel in dit dorp terecht?
Dat was in de jaren 30 van de vorige eeuw. Als pas afgestudeerd arts aan de universiteit van Amsterdam begon Sabel zijn loopbaan als assistent bij plattelandspraktijken. Hier leerde hij de fijne kneepjes van het vak met het verrichten van medische handelingen die we tegenwoordig aan een ziekenhuis overlaten. Zelf een praktijk beginnen was in de crisisjaren heel moeilijk. Maar in Badhoevedorp zag dokter Sabel een kans om zelf als huisarts te beginnen. Het dorp was nog redelijk onbekend en kleinschalig, maar er zat voldoende potentie in voor het oprichten van een praktijk, omdat de nabijheid van Schiphol voor meer inwoners zorgde. Sabel en zijn vrouw, die zelf ook uit een artsengezin kwam, besloten ervoor te gaan. De dokter nam de consulten en bezoeken voor zijn rekening, mevrouw Sabel runde als het ware de praktijk.
En hoe was dokter Sabel als huisarts?
Daarover gaan heel wat verhalen de ronde. Bij dokter Sabel komt in ieder geval naar voren dat man en metier onlosmakelijk met elkaar verbonden waren. Ik noem één voorbeeld: De balans tussen haast en rust. Volgens patiënten leek Dokter Sabel altijd in beweging te zijn of haast te hebben. Maar dit veranderde zodra hij plaats nam achter zijn bureau. Dan leek er een kalmte over hem neer te dalen. Als patiënt kreeg je onvoorwaardelijk aandacht, zo wordt er gezegd. Zozeer zelfs, dat zijn spreekuur standaard uitliep en mevrouw Sabel maar weer moest zien hoe al die afspraken herplaatst konden worden. Wat ik maar wil zeggen: Dokter Sabel prijkt nu op een straatnaambord, maar hij was een mens van vlees en bloed.
Een man, opa, vader om trots op te zijn
Een huisarts in Badhoevedorp, in hart en nieren. Ze zeggen wel eens: Geneeskunde kun je studeren, maar voor huisarts word je geboren. En zo is het maar net. Ik wens de inwoners van de Dokter Sabelstraat een lang en gezond leven toe, en dat een blik op hun straatnaambord hieraan helpt te herinneren.
Onthulling straatnaambord dokter Sabelstraat. Foto: Henk Roolvink.